Çocuk Yetiştirirken Bilmeniz Gerekenler – İnci Aktaş

Çocuk büyüdükçe ebeveynler de bir dizi farklı davranış kazanırlar. 0‐2 yaş aralığında ebeveynler çocuklarını sakinleştirmek; çocuğun bencil davranışlarına rağmen koşulsuz pozitif ilgi göstermek ve çocuğun çıkarabileceği zorluklara rağmen çocukta güven ve
umut oluşturabilmek için beklenmeyen davranışlar geliştirmelidirler.

Örneğin hayal gücü nedeniyle eleştirilen çocuk, suçluluk duygusuna kapılabilir ve çekingenlik gösterebilir. Ebeveynler bebeğin gelişimini gerçekçi bir bakış açısıyla değerlendirebilmelidirler.

2‐7 yaş aralığındaki çocukların ebeveynleri, çocuk üzerinde disiplin kurabilmeli ve çocuğu kontrol etmek ve yardımcı olmak amacıyla takındıkları zorlayıcı tutumları bırakmalıdırlar. Böylece çocuğu bağımsızlaşmaya teşvik etmelidirler.

Çocuğun koltuğa çıkması için yardım ettiğiniz bir anda yetersizlik duygusuna kapılmasına ve bunun tüm yaşamını etkilemesine neden olabilirsiniz.

Bu yaştaki çocuklar için ebeveynler, çocukların soruşturur araştırmalarını engellememeli ve onlarla uygun bir dille ilişki kurmalıdırlar. Ebeveynler çocuklarının bitmek tükenmek bilmeyen sorularına sabırla cevap vermelidirler.

Eğer merakları bastırılırsa öğrenmezler, aynı zamanda öğrenmeye karşı heveslerini de kaybederler. Cinsellikle ilgili sordukları sorular ise son derece basit bir dille ama doğru olarak açıklanmalıdır.

Aileler çocuklarının ihtiyaçlarını giderirken aynı zamanda da onlara kendi ihtiyaçlarını
nasıl gidereceklerini öğretmelidirler. Bunu yaparken uygun örneklemeler
yapabilmelidirler.

Çocukların kendi ihtiyaçlarını gidermeye çalışırken yaşadıkları başarısızlıklar, eğer başkalarıyla karşılaştırılırsa ileride kendi ihtiyaçlarını kendileri karşılama konusunda tembelliğe yol açacaktır. Çocuklarınıza başarabileceği işler vermeniz özellikle önemli.

Ebeveynler kendileriyle ilgilenmeli, kendi ihtiyaçlarını giderebilmeli ve bunu çocuklarına gösterebilmeli ki çocuklar bu çeşit bir bencilliğin normal olduğunu öğrenebilsinler.

7‐12 yaş arasındaki çocukların ebeveynleri, çocuklarındaki farklılaşmaya ve bağımsızlaşmaya daha da anlayışlı olmalıdırlar. Aileler var olan değerlere katı bir şekilde tutunmaktansa bunlar hakkında tartışabilmeli ve bu konuda istekli
olmalıdırlar. Ayrıca çocukların kabahatleri hakkında açıklamalarını dinlemeli ve onların aile üzerinde etki yaratmalarına izin vermelidirler.

Önemli kararlarda onların da fikri alınmalı, dikkatle dinlenmeli ve fikirlerinin olumlu ve olumsuz yönlerini tartışabilmelisiniz. Fikirlerinin ciddiye alındığını bilen çocuk ileride kendini özgürce ifade edebilme yeteneğine sahip olacaktır.

Çocuk ebeveynin denetimi olmaksızın hareket ederse bu durumda ebeveyn anlayışlı davranabilmelidir. Kurallar ve sorumluluklar ne kadar belli olsa da çocuğun hatalarından ne kadar çok ders aldığını hesaba katmalısınız.

Bireylerin gelişim evreleri konulu yazılarıma yarın, genç üzerinde kontrol ve özgürlük evresiyle devam edeceğim. Önceki evrelere, www.akademiplena.com  internet sitesinden ulaşabilirsiniz.
Şimdilik sevgiyle kalın,

İnci Aktaş
Profesyonel Yaşam Koçu, NLP Uzmanı
Psikolojik Danışman, Eğitmen, Yazar

(224)2434314

Online Eğitimlere kayıt için; www.plenahuman.com internet sitemizi ziyaret edebilirsiniz. Tüm online eğitimlerimize sitemizden ulaşabilirsiniz.

Çok Önemli Bir Karar Çocuk Sahibi Olmak – İnci Aktaş

Büyük bir şirketin pazarlama müdürü olan bir adam vardı. Günde 16 saat çalışıyor ve sürekli dünyanın her yerine iş seyahatlerine gidiyordu. Karısı onu bu yüzden terkettiğinde ülsere yakalandı. Bir süre sonra da kalp krizi geçirdi. Doktoru artık dağcılık yapamayacağını söylediğinde çok üzüldü, zira bu onun tek zevkiydi. Yine de çalışmaya devam etti. Genel müdür yardımcılığına terfi ettiği gün 17 yaşındaki oğlunun kansere yakalandığını öğrendi. Ama hırslıydı. Amacı genel müdür olmaktı. Artık bazen 18 saat çalışıyor ve oğlunu ancak haftada bir ziyaret edebiliyordu. Genel müdür olduktan 1 hafta sonra oğlu vefat etti. Cenazeden sonra işe döndüğünde sekreterine şöyle dedi; “Biliyor musun, hayatta en çok istediğim şey bir oğlum olmasıydı ve en çok değer verdiğim şey de oydu.” Ama gerçekten öyle miydi? Bir çocuk sahibi olduğumuzda çocukla birlikte bir annenin ve bir babanın doğduğunu bilmiyor muydu?

Bireylerin gelişim evrelerini Ericksoncu yaklaşımla aktardığım yazılarıma bugün çocuk sahibi olma evresiyle devam ediyorum.

Öncelikle potansiyel ebeveynler üçüncü bir kişiyi aralarına alma ve onu büyütme isteklerini ailelerinin baskısından ayırmalıdır. Özellikle “ben anne ya da baba olduğumda, daha kendim çocuktum,” diyecek çok genç yaşta çocuk sahibi olmak isteyen bireylerin, bunun iyice ayrımına varabilmesi gerekir.

Üvey çocuklara sahip olmak ise ebeveynlere çocukların muhtemel kırgınlıklarını bertaraf etmek gibi daha farklı sorumluluklar yükleyebilir. Ayrıca eşler sevgilerini genişletebilmeli, sadece biyolojik olanak onlara ait olan bir çocuğu sevme gibi narşist bir tutum içine girmemelidirler.

Ailenin kendi çocuğu olsa da olmasa da, çocuklar eve girdiği andan itibaren anne babanın şahsi zevk ve isteklerini erteleyebilmesi ihtiyacını yaratır. Buna hazır mısınız? Sırf iki küçük çocuğunuz var diye, onlar en az 3 yaşına gelene kadar tüm zevklerinizi bir kenara bırakabilir misiniz? Cevabınız “evet” olmadan bu karara varmamanızı öneririm.

Eşler çocuğa bakabilmeli, yönlendirebilmeli ve baskın ama arkadaşça bir tavırla onları idare edebilmelidirler. Kurallar olmalı ve çocuğu bu kurallara uyma sorumluluğu verilmelidir. Bir kez sorumluluk verildiğinde ise sorumluluğu yerine getireceğine güvenmelisiniz.

Bağlılık gösteren davranışlar kadar sözlü ve sözsüz sevgi ifadeleri kullanılmalıdır. Ebeveynler, çocuğun ihtiyaçlarını karşılayabilmek için almaları gereken sorumluluklara dayanabilmeli, çocuğun sözsüz davranışlarıyla ilgili hemen hüküm vermekten kaçınmalıdırlar.

Ayrıca eşler çocuklarının istekleriyle, kendilerinin giderilmemiş ihtiyaçlarının getirdiği istekleri birbirinden ayırmalıdır. Kendisi doktor olamadı diye, bunun için çocuğunu zorlamamalıdır.

Çocuğu yetiştirme evresine yarınki yanımda değineceğim, şimdilik sevgiyle kalın.

İnci Aktaş

Evlilik Danışmanı, NLP Uzmanı & Profesyonel Yaşam Koçu, Eğitmen

(224)2434314

Çocuk Yetiştirmek Zor Zanaat – Yaşam Koçu İnci AKTAŞ

Yaşam Koçu NLP Uzmanı İnci AKTAŞ

Belki de çocuk sahibi olmaya karar vermeden önce derin derin düşünülmesi ve planlanması gereken konu bu… Çocuğumu nasıl yetiştireceğim? Çocuk yetiştirmek ne demek?  Çocuğumun gelişimini nasıl doğru planlayabilirim?

Bir insanın zihninin programlanması, ana rahmine düştüğü anda başlar. Hipnoz çalışmaları bize göstermiştir ki, yetişkinlerde gözlemlenen bir çok kronik rahatsızlık dahi, bebeğin annenin karnındayken her şeyi duyduğunu ve hissettiğini unutmamızdan ya da bilmediğimizden kaynaklanıyor.  Artık;  “O daha bebek, anlamaz” anlayışından bir an önce vazgeçin. Çünkü ana rahmine düştüğü andan itibaren ona sağlamaya çalıştığınız ilk şey, onu çok istediğinizi hissettirmektir. Sen değerlisin, sen bizim için önemlisin…

Çocuk yetiştirme sanatının çocuğa kendini değerli hissettirmekten başka kuralı yoktur. Bebek daha annenin karnındayken onunla konuşun. Annenin duyguları doğmamış bebeği derinden etkilemektedir. Bebek doğduktan sonra annenin stresi süte geçtiğinden bebekler sütü bile reddetmektedirler.

Eğer ruhen ve bedenen sağlıklı bir çocuk yetiştirmek istiyorsanız. Sevgiyle bezenmiş, affetmeyi bilen, dostluk, paylaşım ve hayattan zevk almayı bilen bir aile ortamı yaratmaya çalışmalısınız.

Elbette kurallar koyacaksınız. Ancak çocuğunuzun gelişimi için bu kuralları hiçe saymasına, ilerisine geçmesine izin verin. Bırakın yaşayarak öğrensin. Bir musibet bin nasihatten iyidir derler. Koyduğunuz kurallar çocuğunuzun hayatı anlamasına, gerekirse yanlış yapıp ders almasına yarayacak kurallar olmalıdır.

Her birey doğuştan biri yapabiliyorsa ben de yapabilirim inancıyla doğar. Bu nedenle etrafındaki yürüyen insanları modelleyerek yürümeyi öğrenir. Ve diğer her şeyi de modelleyerek öğrenir. Eğer çocuğun öğrenme çabası kurallarla engellenirse çocuk kendini kötü, yetersiz ve değersiz hissetmeye başlar. Ne yazık ki biz çocuklarımızın yapmaya çalışıp da yapamadığı şeylerde yardımcı olarak onlara iyilik ettiğimizi sanırız. Bebeğimiz masanın üzerinden oyuncağını almaya çalıştığında elimizle ona doğru ittiririz ve bebekte hemen o an ben yardım almadan tek başıma yapamam inancı oluşmaya başlar.

Özellikle ebeveynin ikisinin de çalıştığı ailelerde çocuğa daha az zaman ayrılması durumuyla karşı karşıyayız. Daha az ilgilenilen çocuk, bir de sadece başarılı olduğu zamanlarda ödüllendirildiğinde, çocukta sürekli beklentileri karşılamaya çalıştığı için bir değersizlik inancı oluşturur.

Bırakın koltuğa kendisi tırmanmaya çalışsın, döke saça yemek yesin. Sadece başardığı zaman değil başaramadığında da çabası için ödüllendirilsin. Çocuğun bazen sadece ilginizi çekmek için yaptığı olumsuz davranışları bile, yeterince zaman ayıramamanın verdiği vicdan azabı ile yok sayıyorsanız, çocuğunuzda onarılana kadar hayatını kısıtlayan yaralar açarsınız.

Ve çocuklarınızın sizin saçma gördüğünüz şeylerle uğraşmasına engel olmayın. En büyük başarılar, insanlar tarafından saçma bulunan ve çoğu zaman dalga geçilen uğraşlardan doğmuştur. Bırakın çocuğunuz başınıza icat çıkarsın. Yaşama katkıda bulunmanın yollarını öğretin.

Çocuklar programlanmaları tamamlanana kadar doğal trans durumundadırlar. Çoğu zaman hiçbir bilgisi olmadıkları ve bilinçaltlarında herhangi bir bilginin kayıtlı olmadığı durumlarda verdiğiniz telkinler direk bilinçaltlarına ulaşır. Sizler sorumlusunuz. Her yorumunuz her konuşmanız her planınız siz bir gün unutsanız bile onun bilinçaltına kazınacaktır.

Ve huzur… Unutmayın, çocuklarınız bir kez çocuk olacaklar. Çocukluklarında tamamlanmamış bir duygu ya da yaşayamadıkları bir dönem olursa daima enerjileri eksik, mutsuz ve isteksiz bireyler yetiştirmeye devam edeceğiz.

Huzur sizinle olsun.

Sevgiyle Kalın,

İnci AKTAŞ-Yaşam Koçu NLP Uzmanı

(0224) 2434314

Online Eğitimlere kayıt için; www.plenahuman.com internet sitemizi ziyaret edebilirsiniz. Tüm online eğitimlerimize sitemizden ulaşabilirsiniz.